معنی و تفسیر غزل 287 حافظ: ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
غزل 287 حافظ با مصرع «ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که گرچه از بیت آخر معانی عرفانی نیز برداشت می‌شود، بطورکلی مخاطب این شعر محبوب و ممدوح زمینی است؛ چهره یار موافق طبع و زیبا، نازش شیرین، جای‌جای او نیکو و وجودش مانند برگ گل لطیف است. این غزل می‌تواند شاهد مناسبی از تسلط حافظ بر سبک عراقی و به شیوه سهل و ممتنع سعدی باشد که در اوایل سلطنت شاه شجاع سروده شده است. شرح کامل معنی و تفسیر غزل 287 را در سایت فال حافظ بخوانید.
توجه: فال و طالع‌بینی جنبه سرگرمی دارد و پیشنهاد نمی‌کنیم بر اساس آن تصمیم بگیرید.
غزل شماره 287 حافظ
ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
دلم از عشوه شیرین شکرخای تو خوش
همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف
همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش
شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح
چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش
هم گلستان خیالم ز تو پر نقش و نگار
هم مشام دلم از زلف سمن سای تو خوش
در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار
کرده‌ام خاطر خود را به تمنای تو خوش
شکر چشم تو چه گویم که بدان بیماری
می‌کند درد مرا از رخ زیبای تو خوش
در بیابان طلب گر چه ز هر سو خطریست
می‌رود حافظ بی‌دل به تولای تو خوش
معنی و تفسیر غزل 287 حافظ
محبوبی داری که جمال و کمال او دل از تو ربوده است اما نکته اینجاست که هرکسی نمی‌تواند راه پر از سختی و خطر عشق را طی کند. بایستی بااراده و قوی باشی تا بتوانی از پس مشکلات در این راه بر بیایی. هرگز در این راه مأیوس و ناامید مشو و پرقدرت به تلاشت ادامه بده.
تنها نوری که جاده را روشن می‌کند، همانا عشق است و وظیفه تو ثابت قدم بودن در طی مسیر است. به خداوند توکل و به معصومین توسل داشته باش.
آن کس که هدفی والا و بزرگ در زندگی برای خود دارد، با توسل به آن مشکلات و سختی ها را پشت سر خواهد گذارد. تو نیز که در آرزوی دستیابی به چنین نیت بزرگی هستی و فکر می کنی که او آلام تمام دردهای توست باید در راه خود ثابت قدم باشی و رنجها و سختیهای ناگزیر این راه را تحمل کنی.
نتیجه تفال شما به غزل 287
- دل به کاری یا کسی یا چیزی بسته ای که آن را از همه بهتر می دانی و هیچ گونه عیب و ایرادی بر اجرای آن متصور نیستی. بطوری که همه چیز را برای او می خواهی و در اندیشه اجرای آن هستی و برای موفقیت آن از هیچ خطری بیم و هراس نداری. اما خوشبختانه در این کار، از راه درست و منطقی خارج نشده اید و همین عامل موجب موفقیت و کامیابی شما است.
- برای شما دعا خواهند کرد. اینک به شما مژده می دهم که این نیت حتماً عملی می گردد و جای هیچ گونه نگرانی وجود ندارد. حداکثر تا ۲۰ روز دیگر آثار مثبت آن را خواهید دید.
- حضرت حافظ در بیت های سوم تا پنجم می فرماید:
- شیوه و نازت، شیرین و خط و خالت، مقبول و چشم و ابرویت، زیبا و قد و قامت تو واقعاً دلرباست.
- گلستان خیالم از صورت زیبایت زیور و زینت یافته و مانند نگارخانه چین، پر نقش و نگار است. پس دلم را به آرزوی دیدار تو خوش داشته ام. حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
- بیمارتان شفا می یابد. مسافر شما کارهایش سامان یافته، به زودی موارد آن را به اطلاع شما می رساند. ملاقات مهمی در پیش دارید که به نفع شما می باشد.
- پدر یا همسر یا برادر گرفتار دردی شدید شده است که نیاز مبرم به کمک شما دارد. او را یاری دهید. هر چند او نمی خواهد بگوید، شما با اصرار به گرفتاریش پایان دهید.
- اگر می خواهید این معالمه سود آور باشد، در ۶ شب متوالی از سوره مبارکه نساء، آیه ۸۶ تا ۹۶ را با حضور قلب و معنی بخوانید که گشایش بسیار است.
تعبیر کامل غزل 287 حافظ
ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
دلم از عشوه شیرین شکرخای تو خوش
ای آنکه چهره تو دلپذیر و سراپای اندامت خوش‌نما و زیباست، دلم از شیوه ناز و ادای لب‌های شیرین و شکرگفتار تو خوش و خرم است.
همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف
همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش
اندام تو همچون گلبرگ‌های با طراوت، لطیف بوده و سراپای تو همانند سرو باغ بهشت زیباست.
شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح
چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش
حرکات و رفتار تو شیرین و خط و خال چهره تو بانمک و چشم و ابروی تو زیبا و قد و بالای تو خوش‌منظره است.
هم گلستان خیالم ز تو پر نقش و نگار
هم مشام دلم از زلف سمن سای تو خوش
هم باغ اندیشه‌ام به خاطر تو، پر نقش و نگار است و هم مشام دلم با بوی زلف سمن‌سای تو معطر است.
در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار
کرده‌ام خاطر خود را به تمنای تو خوش
در راه عشق که به سبب سیل حوادث راه عبور آن بسته است دل خود را به آرزوی وصال تو خوش کرده‌ام.
شکر چشم تو چه گویم که بدان بیماری
می‌کند درد مرا از رخ زیبای تو خوش
چگونه در برابر چشم تو خدا را سپاس گویم که با آنکه خودش بیمار است، درد مرا از زیبایی که به چهره تو بخشیده دوا می‌کند.
در بیابان طلب گر چه ز هر سو خطریست
می‌رود حافظ بی‌دل به تولای تو خوش
هرچند در راه طلب و جستجو از هر سو خطر نابودی وجود دارد، حافظ دل از دست داده به هوای مهر و دوستی تو راه می‌پیماید.
امیدواریم که از خواندن این غزل لذت و بهره کافی را برده باشید. خوشحال می‌شویم نظرات و خاطرات خود را در مورد غزل 287 از بخش دیدگاه‌ها با ما به‌اشتراک بگذارید.
